Altınçağ ve Düşülke;
Altınçağ
Türk mitolojisinde, halk inancında ve toplumsal felsefede mükemmel dünya ideali.
Devr-i saadet. Değişik Türk dillerinde Altınçak veya Altanşak olarak da söylenir. Moğolcada Altangalav veya Altangalab olarak bilinir. İnsanların mutluluk, zenginlik ve huzur içinde özgür ve kavgasız yaşadığı geçmiş bir dönemi anlatır. Kimileri ise bunu geleceğe yönelik bir ütopya (düşülke) hâline getirerek, insanların üst düzey bir bilince ulaştığı, toplumsal bir yapıyı anlatmak için kullanmıştır. İnsan psikolojisinin doğal bir sonucu olarak geçmişe özlem veya gelecekte daha güzel bir dünya umudu hemen her toplumda bir biçimde kendisini dışavurmuştur. Bu ülke geleceğin mükemmeliyetçi bir tasarımı olabileceği gibi geçmişte var olduğu düşünülen kusursuz bir dönemin özlemi şeklinde de görülebilir. Örneğin İslâmiyetle birlikte Dört Halife dönemi Altınçağ olarak adlandırılmaya başlanmıştır.
Düşülke (Ütopya)
Ütopya – aslında olmayan, tasarlanmış olan ideal toplum şekli anlamı taşır. Kullanımı Thomas More’un 1516’da yazdığı De Optimo Reipublicae Statu deque Nova Insula Utopia veya kısaca Utopia isimli kitabıyla yaygınlaşmıştır. Ütopyalar, bugün gerçekleşmesi imkânsız toplum tasarımlarıdır. Ütopyalar üzerine görüşler iki biçimde ortaya çıkmıştır. Bir kısmı özendirici, istenen nitelikte, diğer bir kısmı ise korkutucu, ürkütücü ütopyalardır. Distopya olumsuz ütopyadır totaliter ve baskıcı toplumları ifâde eder. Fesefi, politik, ekonomik, dini, bilimsel ütopya türleri bulunur.
