Kurtlarla Yaşayan Bakire: Kızılderili Efsanesi
İlk Lakota Kızılderilileri, kamplarını yazlık avlanma alanlarına giderken sık sık taşıdılar. Kış kamplarından yaz kamplarına gitmek aylarca sürdü. Yanlarında götürdükleri yiyeceklerin çoğu, ancak yolculuklarında taze et veya yenilebilir bitkiler bulamayınca yenildi. Bol miktarda yiyecek bulurlarsa, stoklarına eklemek için daha fazlasını toplayacaklardı.
Duraklarından birinde genç bir bakire yiyecek toplamak için daha uzaklara gitmeye karar verdi. Kayboldu ve kampa geri dönüş yolunu bulamadı. Birkaç gün sonra nihayet kampı buldu ama o zamana kadar halkı gitmişti ve kendi başına hayatta kalmaya bırakıldı.
Halkı olmadan tek başına yaşamak zorunda kalacağı düşüncesi onu çok endişelendirdi, bu yüzden sakinleşmek ve bir plan yapmak için oturdu. O sırada bir kurt geldi ve onun endişesini hissetti. Kurt ona yaklaştı ve arkadaşça davranmaya çalıştı. Gerginliğini ve korkusunu yendikten sonra kurdu takip ederek kurdun sürüsüyle birlikte bir inde yaşadığı bir tepeye gitti.
Kurt sürüsü onu karşıladı. Orada kurtlarla yeni bir yuva buldu. Kurtların yollarını öğrendi ve onlar da onu anlamayı öğrendi. Onu aradılar ve uzun kış ayları boyunca ona bir ev verdiler.
Bahar geldiğinde tepeden aşağı baktı ve bir grup insanın kamp kurduğunu gördü. Kurtlardan kendi halkı olup olmadıklarını görmek için kamplarının etrafında keşif yapmalarını istedi. Kurtlar öyle yaptı ve geri döndüklerinde ona gerçekten de onun halkı oldukları haberini getirdiler. Kalbinde bir şükranla, ona bakmalarına yardım ettikleri için kurtlara teşekkür etti ve halkına dönme zamanının geldiğini söyledi.
Halkıyla yeniden bir araya geldi ve onlara hikayesini anlattı. Onlarla kurtların yollarını ve onu kış aylarında açlıktan nasıl kurtardıklarını paylaştı. Onlarla kurtların yollarını, iz sürme, gizlilik ve avlanma becerilerini paylaştı.
Bu şefi duyunca, “Kurtların bize öğretecek çok şeyi var. Halkımız ne zaman bir hayvan avlarsa, sadece kendileri için değil, başkaları için de avlanabilirler. Kabiledeki herkes bundan faydalanacak, çocuklar, dullar ve yaşlılar her zaman yiyecek yiyecekleri olacak.” .”
Ve böylece, Lakotalar her zaman insanlar arasında gruptan gruba ve nesilden nesile paylaşmayı uygulamıştır. Kızın kurtlarla yaşadığı deneyimler ve edindiği ve halkıyla paylaştığı öğretiler ve dersler, kendi başına avlanamayanların beslenmesi için bir yol sunuyordu.
