Kelt yaratılış efsanesi
Dünyanın yaratılışını anlatan eksiksiz bir Kelt efsanesi günümüze ulaşmadı, ancak Romalı tarihçilerden gelen çok sayıda mevcut mit ve hikayeye çapraz gönderme yaparak, Keltlerin dünyanın yaratılışını nasıl gördüklerini bir araya getirmek mümkündür.
Bir dizi Kelt İrlanda dini kanunu olan Senchus Mór’da, elementler üzerinde Kelt büyü ve büyü ustaları olarak Druidlerin güneşi, ayı, dünyayı ve denizi yaptıklarını iddia ettiklerini öğreniyoruz. Bu, elementler üzerindeki sözde güçlerine uygun olarak bir övünmedir.
Doğanın farklı bölümlerinin kökenine ilişkin bazı halk inançları, ilkel kozmogonik mitlerle yakın benzerlikler taşır ve Keltler tarafından tutulan ve belki de Druidler tarafından öğretilen benzer mitlerin dağınık bir parçası olarak alınabilirler.
Böylece denizler, ırmaklar, pınarlar ya bir devin ya da perinin idrarından, ya da terinden ya da kanından doğardı.
Adalar, devler tarafından atılan kayalardır ve dağlar, dünya üzerinde çalışırken onların fırlattığı malzemelerdir.
Bir şehidin kanından, bir azizin veya bir perinin asasının dokunuşundan kuyular fışkırdı.
Diğer varyasyonlarda, göller bir tanrının, genellikle oğlunun ölümünde gözyaşları İrlanda’da üç göl oluşturan Manannan’ın gözyaşlarından oluşur.
Deniz, Tanrı’nın bir kadına verdiği sihirli bir fıçıdan doğmuştur.
Sihirli fıçı açıldığında bir daha kapatılamazdı ve fıçı sular yeryüzünü kaplayana kadar hiç durmadan çalışırdı.
Tüm bu durumlarda, öyküler çok ilkel bir biçime sahip olduğundan, bir tanrının yerini kuşkusuz dev, aziz veya peri almıştır.
Dev genellikle Gargantua’dır, muhtemelen kendisi de bir zamanlar tanrıdır.
İrlanda Kelt metinlerindeki diğer referanslar, dünyanın yaygın kozmogonik mitinin yavaş yavaş bugünkü şeklini aldığına işaret eder.
Kelt mitolojisinde insanın yaratılışı
Kelt inancında insanlar tanrılar tarafından yaratılmaktan çok onların soyundan geliyordu.
Sezar’a göre:
“Bütün Galyalılar, Dispater’ın (ana Kelt Galya tanrısı) soyundan geldiklerini iddia ediyorlar ve bunun kendilerine Druidler tarafından aktarıldığını söylüyorlar”
Dispater, bir Kelt yeraltı bereket tanrısıydı ve bu ifade, insanların bir zamanlar yeraltında nasıl yaşadıklarını ve oradan yeryüzüne nasıl geldiklerini anlatan unutulmuş bir efsanenin varlığını ima ediyor.
Ancak, aynı zamanda onların yeraltı tanrısından geldiklerine de işaret eder. Bu nedenle, Kelt ölüsü, hem yaşayanların atası hem de ölülerin efendisi olan ona geri döndü.
Öte yandan, eğer dünya başlangıçta bir dişi olarak düşünülseydi, o zaman Dünya-ana olarak erkeklerin atası olurdu.
Diğer durumlarda, klanlar, aileler veya bireyler soylarının izini genellikle tanrılara veya kutsal hayvanlara veya bitkilere kadar sürdüler. Klasik yazarlar zaman zaman Kelt ırkının dallarının kökeninin ünlü kutsal kuruculardan söz ederler.
Kelt kıyamet efsanesi
Tıpkı Kelt yaratılış mitlerinde olduğu gibi, dünyanın Kelt sonunu İskandinav İskandinav Ragnarok’una benzer bir şekilde anlatan hiçbir eksiksiz hikaye günümüze ulaşmadı.
Bununla birlikte, Keltlerin dünyanın sonunun nasıl geleceğini düşündüğüne dair dağınık ipuçları ve ipuçları var.
Tarihçi Strabo , Druidlerin bir gün ateş ve suyun varoluşa galip gelmesi gerektiğini öğrettiklerini söyler; bu, nihai bir felakete veya Kıyamete dair açık bir inançtır .
Bu aynı zamanda bazı Galyalıların İskender’e söyledikleri ve ona en çok korktukları şeyin göklerin başlarının üzerine düşmesi olduğunu söyleyen sözlerinde de ima ediliyor.
Başka bir deyişle, her şeyin sonunun ne olacağından korkuyorlardı.
Diğer İrlanda kelt hikayeleri, gökler düştüğünde, dünya patladığında ve deniz her şeyi yuttuğunda dünyanın nasıl sona ereceğini anlatıyor.
