Ölüm Balığı Arat ve Arank;
Arat – Türk ve Altay mitolojisinde korkunç Dev Balık. Ölüm Balığı.
Arank (Arañ) – Türk ve Tatar mitolojisinde Su Cini.
Arağıt, Arağut, Aravut olarak da bilinir. Moğol kültüründe Aratan veya Arağatan olara yer alır. Baykal gölünde veya yeraltındaki büyük denizde yaşadığına inanılan efsânevi devâsa balık. Zaman zaman yeryüzünde yaşayan insanlardan kurban ister. Ağzı gırtlağının altında, gözü ise ensesindedir. Belkemiği ters çevrilmiştir. Zincirlerle bağlı tutulur. Başını ve vücûdunu oynatınca depremler olur, tufanlar kopar. “Ker Balık” olarak da adlandırılır. Şimdiye kadar yuttuğu tüm canlılar orada yaşarlar. Orası başka bir âlem gibidir. Pustag (Bozdağ) adlı Dünya Dağının hemen altındaki sularda yaşar.
O her kıpırdadığında yer titrer. Alt çenesi yere üst çenesi göğe değer. Çenelerinden biri yazı ve sıcağı, diğer çenesi ise kışı ve soğuğu getirir. Ters görünümlü olması onun öteki âleme ait olduğunun en önemli göstergesidir. Türklerde büyük ırmak balıklarına Irgay adı verilir ve bu isimle kökensel olarak bağlantılı olması muhtemeldir.
Yeryüzünün taşınmasının bir balıkla ilişkilendirilmesine pek çok toplumun söylencelerinde rastlanır. Adı Abra ve Yutpa ile birlikte anılır.
Etimoloji
(Ar/Er/Ir) kökünden türemiştir. Aramak fiilinden türemiş bir kelimedir. Arayan veya aranan demektir. Tunguzca Ar yapmak, çalışmak anlamlarına geldiği gibi, korku, kötü ruh görmek gibi anlamlar da taşır. Moğolca Ar kökü yol, yöntem içeriği barındırır. Tunguz-Mançu, Moğol-Buryat ve Türk-Altay dillerinde yer alan ve kötü ruhlarla ve öteki alamla iletişime geçmeyi ifâde eden Ar/Arg kökünden türemiştir.
Arank
Arank (Arañ) – Türk ve Tatar mitolojisinde Su Cini. Arang veya Anank (Anang) olarak da söylenir. “Aranklar” şeklinde çoğul olarak anılırlar. Sayıları çok fazladır. Suyun içinde olduğu kadar su dışında da yaşarlar ve her taraf onlarla doludur. Suların akışına hükmederler; sular onların müdahalesiyle hızlı veya yavaş akar. İyicil varlıklardır, nadiren kötü davranırlar. İnsanları korurlar. Bazı kutlu kişiler onları egemenlikleri altına alabilirler.
Çölde susuz kalıp ölme noktasına gelen kişilere yardım ederler. “Eren” sözcüğü ile bağlantılı görünmektedir. Türk halk kültüründe çölde susuz yolculuk yapan veya suya ihtiyaç duymadan çölde yaşayan evliya kıssaları anlatılır. Suların akışına hükmederler. Yaran adı verilen bir türlerinin bulunduğu da söylenir veya bu kelime bazen eşanlamlı olarak da kullanılır.
Yaranlar
Yaran – Türk ve Altay halk inancında su cinleridir. Yeren de denir. Sularda yaşarlar. Genelde insanlara zarara dokunmaz. Eren (İren / Yiren) kelimeleri ile bağlantılıdır. Sözcük; yararlılık, yardım kelimeleri ile aynı kökten gelir.
Etimoloji
(Ar/Er) ve (An) köklerinden türemiştir. Aramak ve ermek fiilleriyle bağlantılıdır. Anank biçimi ise An köküyle ilgili olup zihin gücünü ifâde etmektedir. Tunguz-Mançu, Moğol-Buryat ve Türk-Altay dillerinde yer alan ve kötü ruhlarla ve öteki alamla iletişime geçmeyi ifâde eden Ar kökünden türemiştir.
- William Wallace Efsanesi ve Filmlere Konu Olan Hayat Hikayesi
- Basamum: Arap Mitolojisinde Şifa Tanrısı
