Roma doğum ve çocukluk tanrıları

Roma doğum ve çocukluk tanrıları;

Antik Roma dininde doğum ve çocukluk tanrılarının hamile kalma , hamilelik , doğum ve çocuk gelişiminin her yönüyle ilgilendikleri düşünülürdü . 

Roma dininin bazı mühim tanrıları, insan yaşamının bu alanına katkıda bulundukları hususi bir işleve sahipken, öteki tanrılar yalnızca belirli bir eylemi teşvik etmek yada önlemek için çağrıldıkları adlarla bilinir . 

Bu hafifçe “dönemin tanrıları”nın birçoğundan günümüze kalan metinlerde yalnızca Hıristiyan polemikçiler tarafınca bahsedilmektedir .

Hanım doğum ve bebek bakımı mevzularını kapsayan geniş bir Yunan ve Latin tıp literatürü vardı ve 2. yüzyılda yaşamış Yunan jinekolog Efes Soranüsüebelere batıl inançlara haiz olmamalarını tavsiye ediyordu . Sadece antik çağda doğum, hem hanım hem de yeni doğan bebek için yaşamı tehdit eden bir edinim olmaya devam etti; bebek ölüm oranı yüzde 30-40’a kadar çıkabiliyordu. 

Doğum ve ölümle ilgili geçiş törenlerinin birçok paralel yönü vardı. Anne ölümü yaygındı: En ünlülerinden biri Jül Sezar’ın kızı ve Pompey’in karısı Julia idi.. Bebeği birkaç gün sonrasında öldü, bu durum babasıyla kocası arasındaki aile bağlarını kopardı ve Roma Cumhuriyeti’ni sona erdiren iç savaşı hızlandırdı . 

Bazı ayin uygulamalar endişeli batıl inançlar olarak nitelendirilebilir, sadece doğumu çevreleyen dini atmosfer, Romalıların aileye, geleneğe ( mos maiorum ) ve cinsiyetlerin uyumluluğuna verdiği yüksek kıymeti yansıtır. İmparatorluk döneminde çocuklar, ana doğum tanrıçası Juno Lucina benzer biçimde kamusal sanatta da olduğu benzer biçimde madeni paralar üstünde kutlanırdı . 

Lahit kabartması benzer biçimde cenaze sanatıbazen doğum yada ilk banyo dahil olmak suretiyle merhumun hayatından görüntüler gösteriliyordu.

Yalnızca 10 yaşından sonrasında ölenlere tam cenaze ve anma törenleri yapılırdı ; bu törenler, antik Roma’da aileler tarafınca yıl süresince birkaç gün uygulanırdı (bkz. Ebeveyn ). Bir yaşından ufak bebeklere hiçbir resmi merasim yapılmadı. Ritüellerin yerine getirilmemesi, ailelerin yitik karşısında gösterdiği duygusal tepkiyle değil, kişinin toplumdaki hukuki statüsüyle ilgilidir. Cicero’nun belirttiği benzer biçimde :

Bazıları, eğer ufak bir çocuk ölürse, bunun soğukkanlılıkla karşılanması icap ettiğini düşünüyor; hâlâ beşiğindeyse ağıt bile olmamalı. Ve gene de tabiat, verdiği hediyeyi daha acımasızca geri talep etti.

Kaynaklar

Gebelik-doğum-gelişim döngüsüne ilişkin en kapsamlı tanrı listeleri Kilise Babalarından , bilhassa de Hippo’lu Augustine ve Tertullian’ın gelmektedir . Bilhassa Augustine’in , MÖ 1. yüzyıl Romalı bilim adamı Marcus Terentius Varro’nun artık parça parça teolojik eserlerini kullandığı ve onun da Romalı papazların kitaplarına atıfta bulunmuş olduğu biliniyor . 

Patristikler yazarların amacı geleneksel Roma dinini çürütmekti fakat alaycı üsluplarına karşın yararlı bilgiler veriyorlar. Latin edebiyatında dağınık olarak söz edilir .

Aşağıdaki tanrı sıralaması süreçte oynadıkları role gore kronolojik olarak düzenlenmiştir.

Gebelik ve hamilelik

Evlilik yatağının tanrıları (di coniugales) hem de hamile kalma tanrılarıdır. Capitoline Triad’ın üç tanrısından kabul edilen Juno , birleşme ve evliliğe de başkanlık eder ve çocuk sahibi olma ve doğurmada başarı için çağrılan bazı ufak tanrılar, onun güçlerinin işlevsel yönleri olabilir .

• Jugatinus , “birleşmek, boyunduruk altına almak, evlenmek” anlamına gelen iugare kelimesinden gelen bir evlilik tanrısıdır .
• Cinxia, ​​gelinin taktığı kemerin (cingulum) içinde, kocasının ona “kemer taktığını ve bağlı bulunduğunu” (cinctus vinctusque) simgelemek için işlev görür. Karmaşık ve çözülmesi zor olması amaçlanan Herkül düğümüyle bağlanmıştı . bu tanrıçaya Virginiensis ( başak , ” bakire “) adını verir ve bu, çözülmenin bekaretin simgesel kaybı bulunduğunu belirtir. Doğumu kolaylaştırmayı amaçlayan bir ayin esnasında Cinxia’nın orada olduğu hissedilmiş olabilir . Çocuğun babası olan adam kendi kemerini (cinctus) çıkarır ve bağlar(cinxerit) doğum icra eden kadının çevresinde, sonrasında onu doğuma bağlayan kişinin de onu özgür bırakması için bir yakarma ile onu özgür bırakır: “o süre gitmeli.” Kendiliğinden düşük icra eden hanımefendilere, tam dokuz ay süresince karınlarını, bir kurdun beslediği bir kuzunun yününden yapılmış bir kemer (cingulum) ile bağlamaları edildi .
• Subigus gelinin kocasına teslim olmasını elde eden tanrıdır (deus) . Adı subigo, subigere fiilinden türemiştir ; “batmak; uysallaştırmak, boyun eğdirmek”, cinsel ilişkideki etken rol için kullanılır, dolayısıyla “cinsel olarak teslim olmaya niçin olmak” anlamına gelir.
• Prema , primo, primere fiilinden gelen ısrarlı cinsellik eylemidir . Eylem çoğu zaman eril görevi tanımlasa da Augustine, Prema dea Mater’i ana tanrıça olarak adlandırır.
• Inuus (“Giriş”), fallik tanrıMutunus Tütünü ve Pertunda cinsel penetrasyonu mümkün kılar. Kimi zaman Faunus ile özdeşleştirilen Inuus,memelilerin çiftleşme dürtüsünü temsil eder. Mutunus kültü mukaddesbüyüleyici ile ilişkilendiriliyordu . Bu tanrıların her ikisi de kavramsal duanın haricinde onay edilmiştir. Pertunda, pertundere “nüfuz etmek” fiilinindişi kişileştirilmesidir [24 ve bu işleve özgü tanrısal bir gücü çağırmanın adı benzer biçimde görünmektedir.
• Kapıların ve geçitlerin öne ve arkaya bakan tanrısı Janus , ekim tanrısısağladığı üretken tohuma erişimi açtı
• Consevius yada Deus Consevius , hem de Consivius , üreme ve tohumlama tanrısıdır, con-serere’den ” ekmek” anlamına gelir. Bu, yaratıcı tanrı yada başlangıçların tanrısı olarak Janus’un unvanıdır.

• Kitap Baba (“Baba Liber”) adama menisini özgür bırakma yetkisi verirken,Libera aynı semina “tohum”akatkıda bulunmuş olduğu kabul edilen hanım için de aynısını yapıyor
• Juno ile beraber Mena yada Dea Mena, gelişmekte olan evladı beslemek için yönlendirilen menstrüel akışı güvence altına aldı
• Fluonia yada Fluvionia , fluo, fluere, “akmak” kelimesinden gelir, besleyici kanı rahim içinde tutan Juno’nun bir şeklidir. Bayanlar Juno Fluonia kültüne katıldılar bundan dolayı “hamile kalma eyleminde kan akışını (doğrusu tane kanamasını) engelledi.” [ Ortaçağ mitografları Juno’nun bir bayanı başak ziyade anne olarak işaretleyen bu yönüne dikkat çekmişlerdir .
• Alemona embriyoyu yada genel olarak rahimde beslenen büyümeyi besler.
• Vitumnus fetüse vita , “yaşam” yada yaşam prensibi yada yaşam gücü bahşeder (ek olarak bkz. hızlanma ). onu canlandırıcı , “yaşamın yaratıcısı” olarak adlandırır ve onu, Roma panteonunun yanlış yerleştirilmiş önceliklerinin örnekleri olan iki “oldukça belirsiz” tanrı olarak Sentinus’la (takip eden) ilişkilendirir. Bu iki tanrının , Janus, Satürn, Liber ve Libera benzer biçimde fizyolojik işlevlere başkanlık eden tanrılar yerine Tanrı tarafınca seçilmiş , “seçilmiş” yada ana tanrılar arasına dahil edilmeyi hak etmesi icap ettiğini öne sürüyor . Hem Vitumnus hem de Sentinus büyük olasılıkla Jove’un işlevlerine odaklanan isimlerdi.
• Sentinus yada Sentia, duyarlılığı yada duyu algısının (sensus) güçlerini verir . onu ” duyarlılığın yaratıcısı”, “duyarlılığın yaratıcısı” olarak adlandırıyor .

Korkuluk

Parcae, kaderin üç tanrıçasıdır (tria fata) : Bu onun , Ondalık verme ve Parca ( Parcae’nin tekili ), hem de doğumla ilgili olarak Partula olarak da bilinir . 

Nona ve Decima, doğum için doğru zamanı belirleyerek dokuz aylık sürenin (Roma dahil sayımda on ay) tamamlanmasını sağlar . Parca yada Partula , annenin bedeninden ilk ayrılma olarak doğum anlamına gelen partus’u yönetir (İngilizce’de ” doğum sonrası ” benzer biçimde). Parca, doğum anında yada derhal sonrasında yeni yaşamın bir sınırı olacağını tespit eder ve bundan dolayı kendisi de Morta (İngilizce “ölümlü”) isminde olan bir ölüm tanrıçasıdır. Profatio Parcae , doğrusu “Parca’nın kehaneti”, evladı ölümlü bir varlık olarak işaret ediyordu ve bireysel kaderin bir beyanı değildi. Çocuğun yaşamının ilk haftası son aşama tehlikeli ve belirsiz bir dönem olarak görülüyordu ve çocuk, dies lutricus’a kadar bir fert olarak kabul edilmiyordu .

Doğum

Doğuma destek olan ebenin sağlamış olduğu rahatlama

Teslimata başkanlık eden birincil tanrı , aslına bakarsak Diana’nın bir formu olabilecek Juno Lucina’ydı . Ondan yardım isteyenler , doğumu kolaylaştırmayı amaçlayan bir tür ters bağlama ritüeli olarak saçlarını salıverdiler ve giysilerini gevşettiler . doğum yapmak suretiyle olan hanımefendilere, herhangi bir esrarengiz tesir yaratmadan, rahatlamayı sağlamak için saçlarını çözmelerini ve giysilerini gevşetmelerini tavsiye etti.

• Perisi Egeria , bebeği doğurmak (egerere) için hamile kadınlardan kurbanlar alıyordu
• Postverta ve Prosa makat doğumu önler.
• Diepiter (Jüpiter) bebeği gün ışığına çıkarır.
• Lucina bebeği ışıkla tanıştırır (lux, lucis) .
• Vagitanus yada Vaticanus, yeni dünyaya gelen bir bebeğin ilk ağlaması için ağzını açar.

• Levana , doğumdan sonrasında törenle yere yatırılan ve Toprak Ana ile simgesel temas kuran bebeği kaldırıyor. (Antik çağda, diz çökmek yada çömelmek , çağdaş zamanlara göredaha yaygın bir doğum pozisyonuydu ; bkz. di nixi . ) Ebe sonrasında göbek bağını keser ve kimi zaman lahitlerde tasvir edilen bir sahne olan yeni dünyaya gelen bebeği anneye sunar . Sonrasında büyükanne ya da teyze bebeği kucağına aldı; Parmağını lustral tükürükle kaplayarakbebeğin alnına ve dudaklarına masaj yapmış oldu; bu, nazardan korunmak için yapılmış bir hareketti .
• Statina (hem de Statilina , Statinus yada Statilinus ) bebeğe formdalık yada “dürüstlük” verir ve baba onu büyütme sorumluluğunu kabul etmek için onu yukarı kaldırdı. İstenmeyen çocuklar Pietas Tapınağı’na yada Lactaria’ya Sütun terk edilebilir . Ciddi doğum kusurları olan yeni doğanlar boğulabilir yada boğulabilir.

Işığa doğru

Doğum tanrıçasının bir unvanı olan Lucina, çoğu zaman yeni dünyaya gelen bebeği ışığa çıkarmanın bir metaforu olarak görülür (lux, lucis) . Luces , çoğul (“ışıklar”), “ışık dönemleri, gündüz saatleri, günler” anlamına gelebilir. Diespiter , doğrusu “Günün Babası” onun erkeksi karşılığıdır; adı Jüpiter’in ikilisi olarak alınırsa Juno Lucina ve Diespiter erkek-dişi tamamlayıcısı olarak anlaşılabilir.

Sadece Diespiter, Latin edebiyatında yeraltı dünyasının hükümdarı Dis pater ile de özdeşleştirilir . Dis (ya da Plüton ) ve eşi Proserpina benzer biçimde ” yeraltı ” tanrıların işlevleri ölümle sınırı olan değildir; Besin bitkileri toprağa gizlenmiş tohumlardan yetiştiğinden, çoğu zaman tarımsal verimlilik ve yaşam için gıda sağlanmasıyla ilgilenirler. Gizemli dinlerde tanrısal çift, ruhun “doğumuna” yada diğer dünyada tekrardan doğuşuna başkanlık eder. 

Gölgeli tanrıça Mana Genita da aynı şekilde Hekate benzer biçimde bilhassa bebeklerin hem doğumu hem de ölümlülüğüyle ilgileniyordu .

Tanrıların büyük çoğunluğunun aksine, hem doğum tanrıçaları hem de yeraltı tanrıları geceleri kurbanlar alıyordu. Antik yazarlar geleneksel olarak doğumu ve doğumu geceye yerleştirir; Gecenin, yeni dünyaya gelen bebeğin gün ışığına çıkmış olduğu rahmin karanlığı olduğu düşünülebilir.

Tanrıça Candelifera’nın “ Mumu taşıyan” döngüsel yeri belirsizdir. Kimi zaman geceleri meydana gelen doğum eylemine suni bir ışık sağlamış olduğu düşünülür. 

İlk kez anne olacaklar için uzun bir doğumun olası olduğu düşünülüyordu, bundan dolayı doğum sürecinin en azından bir kısmı geceleri gerçekleşecekti. Plutarch’a gore , yada bebeğin hayatına eşdeğer bir büyü olduğu düşünülebilir . 

Candelifera hem de gelecek hafta bebeği tehdit edecek karanlığın ruhlarına karşı yanan çocuk odası ışığı da olabilir. Hıristiyanlık döneminde bile çocuk odalarında mukaddes imgeleri aydınlatmak ve Gello benzer biçimde evlatları kaçıran iblisleri kovmak için lambalar yakılırdı .

Yenidoğan bakımı

Çocuk gün ışığına çıktığında, takip eden hafta süresince bir takım ayin hayata geçirildi. Bir sunu masasında annenin hanım arkadaşları tarafınca kutlama kurbanları verildi. Üç tanrıya – Intercidona, Pilumnus ve Deverra – ağaçların yırtıcı orman tanrısı Silvanus’a kovmak için yakarılırdı : üç adam her gece eşiğe ( limen ; bkz. Giyim ) bir baltayla vurarak evin güvenliğini sağlar. ve sonrasında bir havan tokmağı, peşinden onu süpürme.Uni’nin (Juno) ölümsüzlüğe yükselmeden ilkin erişkin Hercle’yi (Herkül) emzirdiği Etrüsk aynası üstüne bir sahne çizimi

Evin avlusunda Juno için bir yatak, Herkül için bir masa hazırlandı . Helenleşmiş mitolojik gelenekte Juno , Jüpiter’in sadakatsizliğinden kaynaklandığı için Herkül’ün doğumunu engellemeye çalıştı. 

Ovidius, doğumu birleştirmek için Lucina’nın dizlerini ve parmaklarını çaprazlama yapmasını sağlar. Etrüsk dini , Juno’nun ( O olarak) anne sütünü içerek Herkül’e tanrısal doğasını kazandırmada oynadığı görevi altını çizdi .

• Intercidona, onsuz ağaçların kesilemeyeceği (intercidere) baltayı sağlar .
• Pilumnus yadaPicumnus tahıldan un yapmak için lüzumlu havaneli verir.
• deverra, tahılların süpürüldüğü süpürgeyi (verrere) verir (Averuncus ile karşılaştırın ).
• Juno yatağında emziren anneyi temsil ediyor.
• Herkül beslenmeye gerekseme duyan evladı temsil eder.
• Rumina emzirmeyi teşvik eder. Bu tanrıça, Romalılar içinde ender görülen bir sıvı adak olan süt ikramını aldı.
• Gün süresince piyasa başkanları
• Dönemin bir noktasında iki Carmente’nin ( Antevorta ve Postverta ) evlatların kaderiyle de ilgisi vardı.

Çocuk gelişimi

Zengin evlerde ufaklıklara bakıcılar ( nutrices , tekil nutrix) tarafınca bakılırdı ; bu, ya köle olabilecek bir sütanne ya da özgür statüde ücretli bir ustalaşmış ya da daha genel olarak herhangi bir çocuk bakıcısı anlamına gelebilir. bir ev kölesi). Kreş çalışanı olan annelerden hâlâ evlatların bakım standardını, eğitimini ve duygusal refahını denetlemeleri bekleniyordu. 

İdeal durumda babalar daha yeni dünyaya gelen çocuklarıyla bile ilgilenir; Cato, karısı çocuklarını yıkarken ve kundaklarken orada olmayı severdi . Hemşireler, evlatların büyümesini sakınan ve teşvik eden tanrılara kendi kansız adaklarını sunabilirler. “Öğretici tanrıların” bir çok hanımdır, bunun sebebi kim bilir kendilerinin tanrısal bakıcılar olduğu düşünülmesidir. 

Sadece konuşmayı teşvik eden tanrılar adamdır. İyi konuşma kabiliyeti seçkin vatandaşın tanımlayıcı bir özelliğiydi. Her ne kadar hanımefendiler ikna edici bir halde konuştukları için takdir edilse de, hitabet , kamusal yaşam için lüzumlu olan erkeksi bir uğraş olarak görülüyordu.Antoninler dönemine ilişik bir çocuğun başı

• Potio “içecek” isminden gelen Potina ( Potica yada Potua ) ( bazı kaynak baskılarda Bibesia , bkz. bibo fiili , bibere “içecek”) çocuğun içmesini sağlar.
• Edo, edere, esus “yiyecek” fiilinden gelen Edusa , hem de Edulia , Edula , Educa , Edesia vb. besinlerin alınmasını sağlar. Adının varyasyonları, işlevsel odağının dar olmasına karşın adının istikrara kavuşmadığını gösteriyor olabilir; o esasen belirli bir amaç için geçici olarak çağrılacak tanrısal bir güçtü .
• Ossipago kuvvetli kemikler geliştirir; muhtemelen Juno’nun bir başlığı, ossa’dan , “kemikler” + pango, pangere , “ekleme, düzeltme, ayarlama.” Metnin alternatif okumaları içinde Ossipagina, Ossilago, Opigena, Ossipanga, Ossipango ve Ossipaga yer alır.
• Kimi zaman kuvvetli kaslar yapar ve iç organları cadılardan ve strigalardan korur .
• Cunina beşiği fena niyetli büyülerden korur.
• Küba çocuğun beşikten yatağa geçmiş olmasına destek oluyor.
• Paventia yada Paventina çocuktan korkuyu (pavor) uzaklaştırır.
• Peta “ilk isteklerini” yerine getiriyor.
• ajanslar çocuğa etken bir yaşam sürdürebilme kapasitesi kazandırır.
• Adeona ve Abeona çocuğun geliş gidişlerini izliyor
• Interduca ve Domiduca, evden çıkıp yeniden eve dönerken ona birlikte rol alıyor.

• Catius pater , “Peder Catius”, evlatların entelektüel olarak geliştikçe zihinlerini keskinleştirmek için çağrılır.
• Farinus konuşmayı mümkün kılıyor.
• Fabulinus çocuğun ilk kelimelerini söyler.
• Locutius onun cümle kurmasını sağlar.
• Adam (“Zihin”) ona zeka sağlar.
• Volumnus yada Volumna çocuğa iyilik yapma isteği verir.
• Numeria çocuğa sayma kabiliyeti kazandırır.
• Soba şarkı söylemesini sağlar.
• Muses sanatı, edebiyatı ve bilimi takdir etme kabiliyeti verir.

Çocuklar , kendilerini mukaddes ve dokunulmaz olarak işaretleyen mor bir bantla ve fena niyetten korunmak için bir muska ( bulla ) içeren kenarlı toga giyerlerdi .

Daha sonraki edebiyat

James Joyce eserlerinde birkaç Roma doğum tanrısından ismen bahseder. Ulysses’in “Güneşin Öküzü” bölümünde , Purefoy’un doğumunu öngörerek Horace’a ( şimdi içme zamanı ) meydana getirilen bir göndermeyi Partula ve Pertunda’ya ( per deam Partulam et Pertundam ) meydana getirilen bir çağrıyla birleştirir .